به گزارش اقتصادآنلاین، علی پروین، یکی از چهرههای ماندگار و اسطورهای فوتبال ایران، در روز سوم مهر ماه سال ۱۳۲۵ در محله بازار تهران، کوچه غریبان، چشم به جهان گشود. او پنجمین فرزند از خانوادهای ده نفره بود که زندگیاش از همان دوران کودکی در محلات قدیمی تهران شکل گرفت.
شکلگیری علاقه و اولین گامها
پس از مهاجرت خانواده به محله دولاب، پروین فرصت بیشتری برای دنبال کردن فوتبال پیدا کرد؛ چرا که این محله به دلیل وجود زمینهای خاکی متعدد (نظیر زمین نادر، منبع و عارف) پاتوق علاقهمندان به این رشته بود. با وجود شروع تحصیل در دبستان توحید در سال ۱۳۳۲، شیفتگی او به فوتبال مانع جدی در پیشرفت تحصیلیاش شد.
پروین فوتبال را به صورت جدی از حدود دوازده سالگی در زمینهای عارف آغاز کرد. اولین تیم رسمی او، تیم عارف بود که با همت جعفر بیگی تأسیس شده بود. سپس به تیم البرز (دسته دوم باشگاه کیان) پیوست و درخشش او باعث شد در سال ۱۳۴۴ به باشگاه کیان راه یابد؛ تیمی که در آن زمان بازیکنان بزرگی چون پرویز قلیچخانی را در اختیار داشت.
درخشش در سطح ملی و باشگاه پیکان
در دوران حضور در کیان، پروین به تیم ملی فوتبال جوانان ایران دعوت شد و در مسابقات ۱۹۶۶ فیلیپین حضور یافت و توانست ۵ گل به ثمر برساند.
نقطه عطف مهم دیگر در کارنامه او، پیوستن به باشگاه پیکان پس از تأسیس آن در سال ۱۳۴۶ بود. در سال ۱۳۴۸، علیرغم پیوستن ستارههایی چون همایون بهزادی به پیکان، پروین همچنان بهترین بازیکن تیم بود و توانست با پیراهن این تیم به مقام قهرمانی برسد. اولین مربی جدی او علی الهی بود که پروین را با توجه به رفاقت با برادر بزرگترش، عباس، به تیم عارف آورد.
الگو بودن برای خود و خاطرات ماندگار
پروین در دوران جوانی الگوی خاصی برای خود تعیین نکرده بود و همواره تأکید میکرد که میخواهد “خودش باشد؛ علی پروین.”
بهترین بازی عمرش از دید خودش، دیدار مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸ برابر استرالیا در ورزشگاه آزادی بود که با پاس گل او، تیم ملی با نتیجه ۱ بر صفر پیروز شد.
فرصت از دست رفته و اولین طردشدگی
در اوج آمادگی، تیم کریستال پالاس انگلیس خواهان جذب پروین با مبلغی قابل توجه (۵۰۰ هزار دلار) شد. پدرش موافقت کرد، اما مخالفت مادرش به دلیل نگرانی از غربت و شرایط روحی او، باعث شد پروین از این فرصت بینالمللی منصرف شود.
اولین تجربه اخراج او در یک بازی محلی در خیابان عارف توسط دوست و هممحلهایاش، رضا غیاثی (داور آن مسابقه)، رقم خورد. همچنین، در مقطعی با تیم ملی نیز خداحافظی ناخواستهای داشت؛ اگرچه تیم ملی در سال ۱۳۷۲ قهرمان جام اکو شد و در مقدماتی جام جهانی موفق عمل کرد.
دوران مدیریت و میراث خانوادگی
در سالهای پایانی فعالیت حرفهای و پس از آن، علی پروین وارد عرصه مدیریت شد. او در سال ۱۳۹۰ به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس منصوب شد و در بهمن ۱۳۹۲ نیز به عنوان سرپرست و سپس مدیرعامل رسمی این باشگاه انتخاب شد، هرچند این سمت در اردیبهشت ۱۳۹۳ به علیرضا رحیمی واگذار شد.
پروین همچنین صاحب فرزندی به نام محمد پروین است که او نیز مسیر پدر را دنبال کرد و سابقه بازی در تیمهایی چون پرسپولیس و سایپا را در کارنامه دارد و در ۲۶ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.


