آقای پزشکیان می‌خواهید استعفا دهید؟/ وعده بدون زمان، چیزی جز باد هوا نیست
پزشکیان نیز مانند هر فرد و مدیر دیگری، نقاط ضعف خاص خود را دارد و این ضعف‌ها همراه با کاستی‌های دولتمردان، بر وضعیت کنونی تأثیرگذار هستند.هیچ کس نمی‌تواند رئیس‌جمهور و دولتش را کاملاً از مسئولیت مبرا بداند و فرافکنی کند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از عصرایران، در بحبوحه رقایت‌های انتخابات ریاست جمهوری، مسعود پزشکیان در پاسخ به این سوال که اگر نتوانستید به وعده‌های خود عمل کنید، چه خواهید کرد گفته بود: «اگر هر کاری کردیم و نتوانستیم به گفته‌ها و قول هایمان عمل کنیم طبیعتا از ادامه کار‌های سیاسی خداحافظی خواهیم کرد و ادامه نخواهیم داد و این مسأله‌ای روشن است. قرار نیست عمرمان را تلف کنیم و نتوانیم به مردم عزیز کشورمان خدمت کنیم و تبعیض، اجحاف و بی عدالتی در جامعه باشد و ما هم نتوانیم کاری [برای رفع آنها]انجام دهیم ولی همچنان ادامه دهیم. قطعا اگر نتوانیم کاری انجام دهیم از مردم خواهیم خواست رأی‌شان را پس بگیرند.»
همچنان مسعود پزشکیان را یکی از راستگوترین سیاستمداران ایران می‌دانیم. بر این هم واقفیم که او مدت کوتاه ریاست جمهوری اش، کار‌های مهمی در راستای جلوگیری از تشدید تنش‌ها در جامعه کرده است، مانند استنکاف از اجرای قانون ضد مردمی موسوم به عفاف و حجاب که اگر قرار بود آنچه نویسندگانش نوشته بودند اجرا شود، مردم و پلیس و دادگاه، در باتلاق نزاعی بی پایان و روزانه فرو می‌رفتند و بحرانی تمام عیار، جامعه را فرا می‌گرفت.
اما واقعیت این است که پزشکیان، مانند پزشک بخش اورژانس، تنها توانسته است تا حد ممکن، جلوی برخی خونریزی‌ها را بگیرد و عجالتاً بیمار را زنده نگه دارد، اما هنوز نتوانسته است کاری برای شفای او بکند.
طبیعتاً پزشکیان نیز مانند هر فرد و مدیر دیگری، دارای نقاط ضعف خاص خودش هست و حتماً این ضعف‌ها به علاوه کاستی‌های دولتمردانش، در وضعیت کنونی اثرگذارند؛ کسی نمی‌تواند رئیس جمهور و دولتش را یکسره مبرا از مسوولیت بداند و فرافکنی کند. در کنار این واقعیت، آنچه امروز بر همه مردم ایران مسلّم است این که رئیس جمهوری که با رأی اکثریت مردم انتخاب می‌شود، هنوز نمی‌تواند خواسته اکثریت مردم را اجابت کند. ساختار‌های موازی و تو در تو و ذینفعان شناخته و ناشناخته در سیستم حکومتی ایران به حدی پرتعداد و پیچیده‌اند که رئیس جمهور - اعم از این که نامش روحانی باشد یا رئیسی یا پزشکیان - در نهایت تبدیل به اپراتوری برای رتق و فتق امور جاری می‌شود و نمی‌تواند خواسته‌های عمومی را به معنای واقعی کلمه نمایندگی و اجرا کند.
البته این به معنای بی اختیاری مطلق رئیس جمهور نیست. یک رئیس جمهور باعرضه، می‌تواند در دایره سیستم موجود، همین امور جاری را تا حد ممکن در چارچوب خواست مردم پیش ببرد کما این که پزسکیان درباره قانون پیش گفته، همسو با خواست اکثریت، همین کار را کرد. در واقع، هنوز معتقدم که فرق می‌کند چه کسی رئیس جمهور باشد؛ خاصه آن که دستکم یک رأی در جلسات سران قوا دارد و می‌تواند در اقناع نسبی دیگران در جلسات حکمرانان، موثر باشد. گاه تنها یک تصمیم درست می‌تواند سرنوشت یک جامعه را بهبود بخشد و هر رئیس جمهوری می‌تواند در بزنگاه‌ها در اتخاذ چنان تصمیمی اثرگذار باشد.
با این حال، با گذشت بیش از یک سال از ریاست جمهوری پزشکیان، او هنوز نتوانسته است به بخش اعظم وعده هایش عمل کند. این که تقصیر خود اوست یا نگذاشتند و ... موضوع بحث حاضر نیست، چون در خروجی و نتیجه گیری تاثیری ندارد. مهم این است که مردم به کسی با وعده‌هایی رأی داده‌اند که امروز بسیاری از آن وعده‌ها یا عملی نشده‌اند یا به طور ناقص محقق شده‌اند. مثلاً وعده رفع فیلتر و جمع کردن بساط مافیای فیلترشکن فروشان، در حد رفع فیلتر یکی دو اپلیکیشن عمل شد و بقیه به محاق رفت. یا در زمینه سیاست خارجی، تحریم‌ها که لغو نشدند، بلکه قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت در دوران احمدی نژاد نیز بازگشتند. تورم همچنان دو رقمی است، سهمیه‌های ناعادلانه در دانشگاه‌ها ادامه دارد، نهاد‌های بودجه خوار و بدون بازده، همچنان بیت المال را می‌بلعند، ارزش پول ملی هم روز به روز کاهش می‌یابد و ....
در شرایط فعلی دو حالت قابل تصور است:
۱ - پزشکیان هنوز بر سر وعده هایش هست ولی زمان بیشتری می‌خواهد.
۲ - رئیس جمهور، به این نتیجه رسیده که شرایطی که برای تحقق وعده هایش نیاز دارد - به هر علتی - در دسترس او نیست.
اگر حالت اول باشد، انتظار می‌رود با مردم سخن بگوید، وعده هایش را بازخوانی کند و بگوید که برای هر کدام از آنها تا کنون چه کرده، چه موانعی وجود دارد و در چه بازه زمانی، وعده هایش محقق خواهد شد. وعده بدون زمان، چیز جز باد هوا نیست.
اما اگر وضعیت دوم پیش آمده، بهترین کار عمل به همان وعده نخستین است؛ یعنی اگر خودش نمی‌تواند، دولتش یاری نمی‌کند یا نهاد‌ها و ساختار‌های خارج از دولت نمی‌گذارند کارش را پیش ببرد و وعده هایش را محقق سازد، باید جلوی دوربین بنشیند و با تشریح صریح و صادقانه وضعیت، علل ناکامی را توضیح دهد و بگوید که اگر نتوانسته یا نگذاشته‌اند به همه وعده هایش عمل کند، می‌تواند دستکم به وعده استعفایش عمل کند.
امیدوارم پزشکیان بتواند ابتکار عمل را به دست گیرد و با قدرت به سمت تحقق وعده هایش پیش برود تا کار به استعفا و بدتر از آن، بدنامی او و بدتر شدن حال ایران و مردم ایران نکشد.
