هجوم نفتکش‌ها به دریاها/ بازی قدرت‌ها آغاز شد
بازار جهانی نفت با پدیده‌ای کم‌سابقه روبه‌رو شده است؛ حجم نفت در حال ترانزیت در دریاها به بالاترین سطح از سال ۲۰۱۶ رسیده است. این رشد به معنای افزایش عرضه و کاهش مصرف جهانی است، نشانه‌ای که بسیاری از تحلیلگران آن را زنگ خطری برای تعادل بازار می‌دانند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، بر اساس داده‌های شرکت ورتکسا که بلومبرگ آن را منتشر کرده، اکنون ۱.۲ میلیارد بشکه نفت خام در نفتکش‌ها میان بنادر در حال جابه‌جایی است. این رقم بالاترین میزان نفت در حال ترانزیت طی ۹ سال اخیر محسوب می‌شود و ناشی از افزایش تولید در کشورهای کلیدی صادرکننده نفت است.
نفت روی آب؛ انباشت بی‌وقفه، مصرف محدود
افزایش حجم نفت در دریاها لزوماً به معنی ذخیره‌سازی آن روی آب نیست؛ چراکه فضاهای خالی برای ذخیره‌سازی زمینی رو به اتمام است. داده‌های ورتکسا تنها نفت در حال حمل‌ونقل را شامل می‌شود و مخازن شناور را در بر نمی‌گیرد. اگر نفت ذخیره‌شده در این مخازن هم اضافه شود، سطح کل نفت موجود در دریا به بیشترین میزان خود از سال ۲۰۲۰ می‌رسد.
با وجود این مازاد عرضه، چین نقش مهمی در جذب بخشی از نفت اضافی ایفا کرده است. پکن از ابتدای سال ۲۰۲۵ حجم قابل‌توجهی از واردات خود را به ذخیره‌سازی اختصاص داده و اکنون به‌دنبال گسترش زیرساخت‌های نفتی خود است.
چین و بازی بلندمدت ذخایر نفتی
به گزارش رویترز، شرکت‌های بزرگ انرژی دولتی چین در حال احداث ۱۱ مرکز جدید ذخیره‌سازی نفت خام هستند که تا سال ۲۰۲۶ تکمیل خواهند شد. ظرفیت این مراکز جدید حدود ۱۶۹ میلیون بشکه برآورد می‌شود — رقمی که تقریباً برابر با کل ظرفیت افزوده‌شده چین در چهار سال گذشته است.
چین، به‌عنوان بزرگ‌ترین واردکننده نفت جهان، از ابتدای سال جاری روزانه نزدیک به یک میلیون بشکه نفت ذخیره کرده است. این روند حتی در شرایطی ادامه دارد که مصرف داخلی رشد چندانی ندارد. تحلیلگران معتقدند چین در حال استفاده از فرصت قیمت‌های پایین نفت است تا ذخایر استراتژیک خود را برای آینده تقویت کند.
ظرفیت اوپک‌پلاس و سایه تردید بر عرضه جهانی
در سوی دیگر بازار، کاهش ظرفیت مازاد تولید اوپک‌پلاس نگرانی‌هایی تازه ایجاد کرده است. این گروه که پس از سه سال محدودیت، دوباره تولید را افزایش داده، دیگر انعطاف گذشته برای پاسخ به جهش تقاضا را ندارد.
ران بوسو، مفسر انرژی رویترز، هشدار داده که اوپک‌پلاس در تحقق اهداف تولید خود بارها عقب مانده و در صورت رشد تقاضا، ممکن است نتواند به سرعت بازار را متعادل کند.
در همین حال، رشد تولید نفت شیل آمریکا نیز با افت قیمت‌ها کند شده است؛ عاملی که می‌تواند توازن عرضه جهانی را در آینده شکننده‌تر کند.
اشباع ظاهری یا پیش‌درآمد نوسان‌های تازه؟
تحلیلگران اویل‌پرایس می‌گویند با وجود انباشت نفت در دریاها، همه چیز به معنای اشباع واقعی نیست. بخش زیادی از این محموله‌ها در مسیر تحویل به مصرف‌کنندگان نهایی هستند. افزون بر آن، هر اشاره‌ای به تحریم‌های احتمالی علیه روسیه بلافاصله قیمت‌ها را بالا می‌برد و نشان می‌دهد که بازار هنوز به شدت نسبت به امنیت عرضه حساس است.
به بیان دیگر، اگر واقعاً بازار در وضعیت اشباع کامل قرار داشت، معامله‌گران نسبت به تهدیدهای ژئوپلیتیکی واکنش نشان نمی‌دادند. از همین رو، افزایش نفت روی آب می‌تواند نه نشانه رکود، بلکه پیش‌درآمدی برای نوسانات بزرگ‌تر در بازار جهانی نفت باشد.