ساده‌ترین راه ممکن به جای اصلاح ساختار/ چرا دولت حذف یارانه‌ها را انتخاب کرد؟
روزنامه جوان در یادداشتی با انتقاد از روند حذف تدریجی یارانه‌ها نوشت: به‌جای اصلاح ساختارها، مبارزه با فساد و وصول منابع قانونی، دولت چهاردهم ساده‌ترین راه یعنی فشار بر مردم را انتخاب کرده است. در حالی‌که وزارت نفت هنوز بدهی ۷۰۰ میلیون دلاری خود به سازمان هدفمندی را نپرداخته، یارانه‌بگیران واقعی نگران حذف‌های جدید و دهک‌بندی‌های ناعادلانه هستند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از روزنامه جوان، طی یک سال گذشته دولت بار‌ها از بازنگری در نظام یارانه‌ها، اصلاح دهک‌بندی‌ها، انتقال منابع به کالابرگ و وعده عدالت اجتماعی سخن گفته است، اما آنچه در عمل دیده می‌شود، نه اصلاح ساختار که حرکت به سمت حذف تدریجی یارانه‌ها و افزایش فشار بر طبقات متوسط و پایین جامعه است.
این نوشته با اشاره به تورم مزمن و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی تأکید می‌کند: «یارانه‌ای که باید ابزاری برای حمایت معیشتی مردم باشد، حالا خود به ابزاری برای تحمیل فشار تبدیل شده است. خطرناک‌تر آنکه اولویت دولت از حمایت به صرفه‌جویی از جیب مردم تغییر کرده و یارانه به لطفی احتمالی! بدل شده است که هر لحظه می‌تواند قطع یا به تأخیر افتد.»
به نوشته روزنامه جوان، مطابق قانون بودجه ۱۴۰۴، منابع یارانه‌ها باید از محل فروش داخلی و صادرات فرآورده‌های نفتی و گاز تأمین شود، اما این منابع یا وصول نمی‌شود یا به حساب سازمان هدفمندی واریز نمی‌گردد. در همین زمینه یادداشت تأکید می‌کند: «وزارت نفت حدود ۷۰۰ میلیون دلار بدهی معوق به سازمان هدفمندی دارد. اگر این رقم به موقع پرداخت می‌شد، شاید امروز صحبت از حذف میلیون‌ها نفر از فهرست یارانه‌بگیران نبود.»
انتقاد دیگر به روش‌های دهک‌بندی است که اغلب نادقیق و غیرواقعی تلقی می‌شوند. بر اساس این گزارش، افرادی با خانه‌های کوچک یا خودرو‌های قدیمی در دهک‌های بالای درآمدی قرار گرفته‌اند، در حالی‌که درآمد روزانه‌شان حتی کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد.
این روزنامه با تأکید بر اینکه یارانه «حق مردم از ثروت ملی» است، می‌نویسد: «در کشوری با منابع عظیم نفتی و گازی، مردم نباید برای ۳۰۰ هزار تومان یارانه نقدی هر شش ماه نگران تغییر دهک‌بندی باشند، در حالی‌که بخش بزرگی از ثروت ملی در اختیار شرکت‌های خصولتی و نهاد‌های کم‌بازده قرار دارد.»
در ادامه یادداشت راهکار‌هایی همچون شفاف‌سازی دخل‌وخرج نهادها، اخذ مالیات از ثروتمندان واقعی، کاهش هزینه‌های زائد دولتی و مبارزه جدی با فساد به‌عنوان گزینه‌هایی مؤثرتر و عادلانه‌تر از حذف یارانه‌ها پیشنهاد شده است.
جوان همچنین از سکوت و بی‌توجهی مجلس نسبت به این روند انتقاد کرده و نوشته است: «نمایندگان واکنش جدی و مؤثری در برابر حذف‌های گسترده، تأخیر‌های مکرر در پرداخت یارانه و بی‌توجهی دولت به قانون ندارند. در حالی‌که دولت موظف است منابع یارانه‌ها را دقیقاً برای حمایت از اقشار نیازمند صرف کند، اولویت‌ها به‌سمت فشار بر مردم تغییر یافته است.»
این نوشته در پایان هشدار می‌دهد که ادامه روند فعلی، نه تنها رفاه عمومی را کاهش می‌دهد، بلکه احساس نابرابری، تبعیض و نارضایتی را افزایش خواهد داد؛ و در حالی‌که حذف یارانه‌ها کم‌هزینه‌ترین راه برای دولت است، پرهزینه‌ترین مسیر برای جامعه خواهد بود
