۱۷میلیون ایرانی زیر ۴۵ سال هنوز ازدواج نکرده‌اند/ انتخاب یا شکست اجتماعی-اقتصادی؟
ازدواج در بسیاری از فرهنگ‌ها به‌عنوان مرحله‌ای مهم در تکامل روانی، اجتماعی و زیستی انسان شناخته می‌شود، با این حال، مجرد ماندن نیز این روزها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.
به گزارش اقتصاد آنلاین، برخی افراد به دلایل مختلفی از جمله انتخاب شخصی، شرایط اقتصادی، عوامل اجتماعی و فرهنگی، نداشتن اعتمادبه‌نفس یا مهارت‌های ارتباطی، تجربه شکست عشقی، و مشکلات سلامت روان، تصمیم به مجرد ماندن می‌گیرند. در ایران، مشکلات و فشار‌های اقتصادی به‌عنوان عامل اصلی افزایش سن ازدواج و گرایش به مجرد ماندن شناخته می‌شوند.
بر اساس جدیدترین آمار معاونت جوانان وزارت ورزش، ۱۷ میلیون ایرانی زیر ۴۵ سال هنوز ازدواج نکرده‌اند و ۱۴ درصد زنان و ۴ درصد مردان بالای ۴۵ سال نیز مجرد هستند. با این حال، مجرد ماندن می‌تواند چالش‌ها و آسیب‌هایی را به همراه داشته باشد.
افسردگی، انزوا و نارضایتی
مجرد ماندن و عدم برخورداری از حمایت‌های اجتماعی و عاطفی کافی می‌تواند احساساتی مانند ناامیدی و دلمردگی را ایجاد کند که به افسردگی، انزوا و نارضایتی از زندگی منجر می‌شود. در مقابل، افراد متأهل معمولاً سبک زندگی سالم‌تری دارند و از تشویق و حمایت همسر خود بهره‌مند می‌شوند.
افزایش احتمال بروز انحرافات اخلاقی
نیاز جنسی در انسان‌ها موضوعی پیچیده است. تحقیقات نشان می‌دهد با افزایش سن ازدواج، احتمال بروز انحرافات جنسی افزایش می‌یابد. برطرف کردن نیاز‌های جنسی خارج از چارچوب ازدواج نمی‌تواند نیاز‌های روانی فرد را رفع کند، چراکه رابطه جنسی تنها در ارضای جسمی خلاصه نمی‌شود و نیازمند امنیت روانی، تعهد، اعتماد و عشق است تا کامل شود.
احساس پوچی و بی‌هدفی در سنین بالاتر
افرادی که ازدواج نکرده‌اند ممکن است در جوانی احساس خوبی داشته باشند، اما با بالا رفتن سن، احساس پوچی و بی‌هدفی پیدا کنند. نبود همدم، فرزند و کسی که نیاز‌های روحی و جسمی آنها برایش اهمیت داشته باشد، این حس را تقویت می‌کند. تنهایی همچنین ترس از مرگ را در انتهای عمر افزایش می‌دهد و ممکن است پشیمانی شدید ایجاد کند.
احساس سربار بودن
در جامعه ایرانی، والدین معمولاً برای ازدواج فرزندانشان فشار می‌آورند و معتقدند ازدواج باعث پیشرفت می‌شود. این موضوع ممکن است باعث احساس ناکافی بودن و سربار بودن در مجرد‌ها شود. فشار اجتماعی به خصوص برای دختران مجرد در خانواده‌هایی که ازدواج را شرط استقلال کامل می‌دانند، سنگین‌تر است.
ازدواج نکردن الزاماً شکست نیست
با وجود تمام فشارها، ازدواج نکردن تا پایان عمر لزوماً به معنای افسردگی، تنهایی یا پوچی نیست. مدیریت زندگی، هدفمندی فرد، شبکه حمایت اجتماعی و کیفیت روابط بین فردی می‌توانند تبعات مجرد ماندن را کاهش دهند و زندگی رضایت‌بخش را برای افراد مجرد فراهم کنند.