امیر عباس‌زاده حصار

در قلمرو حقوق شرکت‌ها، تصمیماتی که به‌دست ارکان اساسی شرکت‌های سهامی (یعنی هیات‌مدیره و مجامع عمومی) اتخاذ می‌شود، واجد چنان اهمیتی است که نه‌تنها ساختار درونی و نظم اداره‌ی شرکت را شکل می‌بخشد، بلکه در مواردی، سرنوشت حقوق اشخاص ثالثی را نیز رقم می‌زند که بر پایه‌ی ظاهر قانونی شرکت، با آن وارد معامله شده‌اند.

انحلال شرکت، اگرچه در نگاه نخست یک فرآیند حقوقی پایان‌بخش به حیات شخص حقوقی تلقی می‌شود، اما چنانچه به‌عنوان مجازات در نظم کیفری مورد حکم قرار گیرد، دیگر صرفاً یک واقعه‌ی شکلی یا ارادی نیست؛ بلکه واجد بار حقوقی و اقتصادی سنگینی است که آثار آن از مرزهای درون‌سازمانی فراتر می‌رود و اشخاص ثالث و سهام‌داران را نیز در بر می‌گیرد.

دعاوی تجاری و اقتصادی، به دلیل پیچیدگی ساختار روابط مالی، گستردگی اسناد و مدارک، و تنوع نظام‌های عرفی حاکم بر معاملات، همواره از زمره‌ی دشوارترین پرونده‌ها در نظام دادرسی و دادگستری به شمار می‌آیند. در این‌گونه دعاوی، موفقیت در دفاع از حقوق موکل، صرفاً در گرو تسلط بر نصوص فقهی و مقررات شکلی و ماهیتی نیست؛ بلکه مستلزم تلفیق دانش تخصصی حقوق، قدرت تحلیل اقتصادی، و مهارت در اقناع قضایی است.

تبلیغات، یکی از ابزارهای کلیدی برای توسعه‌ی کسب‌وکارها و تسخیر سهم بیشتری از بازار است. برندها با استفاده از تبلیغات، محصولات و خدمات خود را به مصرف‌کنندگان معرفی می‌کنند و از این درگاه، نه‌تنها به ارتقای فروش بلکه به تثبیت جایگاه خود در رقابت تجاری می‌پردازند. اما باید دانست که مرز باریکی بین تبلیغات مشروع و تبلیغات گمراه‌کننده وجود دارد.